30 Nisan 2010 Cuma

Gastroloji-geriatri ve yalnızlık üzerine saçmalamalar

Hastayım. An itibari ile evde yatak döşek yatıyorum. Midem ve bağırsaklarım gece boyu isyandaydı. Bunlar yetmezmiş gibi aniden fırlayan ateş ve beraberinde vücuttan boşanan soğuk terler sayesinde gözlerimin önü karardı. Tuvalette bayılıp yığılmama az kalmıştı ki annem yardımıma yetişti. Tuttuğu gibi kaldırıp yüzümü yıkadı buz gibi suyla. Zehirlenmiş olabileceğimi ve zaman kaybetmeden bi an evvel  kusmam gerektiğini söyledi. Çocukluğumda  fazlaca aburcubur yediğim  yada soğuk betona oturduğum zamanlarda öğrenmiştim rahatça kusmayı. Sonrasında hastaneye gittik işte. Hastanelerin acil servislerinden nefret ediyorum özellikle de geceleyin. Garip garip bi dolu insan oluyo.
Her iki yanından ne idüğü belirsiz hırtolarca kollarına girilip, adeta sürüklenerek getirilen bi kız gördüm. 20'lerindeydi henüz. Alkol komasındaydı ve bilinci tamamen kapalıydı. Yanındaki hırtolar öleceğinden korkup getirmişlerdi belli ki. Herkes o kadar ilgisiz ve duyarsızdı ki kıza. Bi sedye geldi. Hastabakıcılar kızın yanındaki serserilere dönüp, 'koyun şunu şuraya' dediler tiksinerek. Kız altına yapmıştı ve saçları kusmuk içindeydi. Rezaletti ya, kızı karga tulumba sedyeye attılar. Öğürük midem manzarayla beraber tekrar taarruza geçti.
Allahtan beni içeri aldılar yoksa mideyi oracıkta bırakacaktım. Teşhis: gıda zehirlenmesi. Yediğim her şeyden olabilirmiş, yada gece yatmadan evel içtiğim ağrıkesiciden. Kustuğumu öğrenince doktorun yüzündeki rahatlama ifadesini görecektiniz. E haklıydı da, gece gece kim uğraşacaktı şimdi mide yıkamakla. 2 şişe serum verdikten sonra bol bol sıvı tüket tembihiyle eve yolladılar.
Saatler geçmiş olmasına rağmen  ağrılarım, sancılarım ve bulantılarım bi türlü azalmadı. Midem bulanacak korkusuyla su dahi içemiyorum.
Çocukken hastalanmaktan korktuğumu hiç hatırlamıyorum hatta sevinirdim bile. Çünkü hastalanmak: okula gitmemek, annemle daha çok zaman geçirmek, çizgi film izlemek ve istediğim her şeyi yaptırmak demekti. Ama böyle kazık kadar olunca hastalıklar korkutuyo artık insanı. Ya ülsersem, ya kansersem, ya tümor varsa, ya 2 aylık ömrüm kaldıysa?... Hastalandığım anda moralmen çöküyorum. Bide hasta ve yalnızsan çok koyuyo bee.
Annem sabah erkenden çıkmak zorunda kaldı. Bi yandan ağlıyorum, bi yandan gitgide inen tansyonumu ölçüyorum, bi yandan da bişiyler içmeye çalışıyorum. Kendine bakmaktan aciz küçük çocuklar gibiyim şu an. Ya annem ölürse ben ne bok yerim diye düşünüp, daha da çok ağlıyorum.
Bikaç güne kadar biraz daha yaşlanıyor olmanın verdiği huysuzluktan mıdır nedir bilmiyorum ama bugün ota boka ağlayacak durumdayım. Yapılabilecek tek şey var, su içmek...

9 yorum:

Leah dedi ki...

Geçmiş olsun yahu, karma karışık şeyler yeme kuzum, ben yedim gördüm günümü. Otelde başım döndü, ondan yedim bundan yedim alayından yedim sonra noldum: ishal. Ne lanet ne illet bi şeymiş o ya, aman evlerden ırak.
Bi an önce iyileş, bol bol sıvı tüket bi de haşlanmış patates iyi gelebülür. Tuzlu ayran da iç, tansiyon mansiyon kalmaz inşallah maşşallah :*

sanitabant dedi ki...

leah tatlım çok saol. şu ağrılarla bırak bişeyleri karıştırmayı bi daha ağzıma lokma sürmemeyi düşünüyorum o derece yani.
sen de hoşgelmişsin kuzu, tatilde olacak iş mi bak

Joey Potter dedi ki...

Geçmiş olsun Sanita. Korkma daha gençsin ölmezsin :D ama 20'lerinde koymayan şeyler 30dan sonra dokunuyor Vucut error vermeye başlıyor.

TuTsİ dedi ki...

Geçmiş olsun
birşeyler yememeyi düşünme bile
tamda vücudun kendini toparlaması gerekirken.
Bir an evvel sağlık sıhhat bulman dleğimle iyi bak kendine Annen için en azından.

sanitabant dedi ki...

joey çok teşekkür ederim. bu sefer de yırttım, artık önümüzdeki mücadelelere bakcez:)

TuTsi iyi dileklerin o kadar samimi ve içten geldi ki:)çok saol

TuTsİ dedi ki...

Rica efem ne demek insanlık gereğidir sormamız

İyi oldun değilmi ?

sophie'nin dünyası dedi ki...

yalnızken hasta olmak çok zor ve kötü bişi ya...bok gibi hissettiriyor adamı,bir daha düzlüğer çıkamayacakmışsın gibi.dilerim kimse hastayken yalnız kalmasın yaa,ailesi,arkadaşı bişiler olsun yanında yöresinde.

sanitabant dedi ki...

Tutsi iyi oldum bugün insan içine bile karıştım:)

sophie aynen valla, ölüm döşeğindeydim sanki o derece çaresiz hissettim kendimi yalnızken.tanrım tek başına koyma kullarını diyesim geldi :))

TuTsİ dedi ki...

De
Amin diyelim :)