8 Haziran 2011 Çarşamba

Ben iyiyim böyle!


Melankolik haller yapıştı kaldı üzerime, çıkarasım da yok zaten. Aşık hallerimdeki gibi mahsun ve sessizim hoşuma da gitmiyo değil hani.

Zorunluluklar ve sorumluluklarmış beni yıpratan fark ettim, birbir kurtuluyorum hepsinden. Canımı yakanları uzak tutuyorum artık yanımdan yöremden. Ayrı eve çıkma kararı aldım mesela, ki hayatımda son dönemde aldığım en büyük karardı. Libya fatihini de sildim defterden. Ben resmen aşk dilenirken ondan facebook denilen zıkkımda başka karılarla duvardan duvara fingirdeşmelerini izleyemezdim ya! Yalnız kalmaktan korktuğum için yanımda yöremde tuttuğum insan müsvettelerine de rest çektim.
 
Tüm bu kararlardan sonra kendimi nasıl hissetmem gerektiğini bilmediğim bir zamanda Bülent Ortaçgil ve Zuhal Olcay konseri yetişti imdadıma. Odtü Vişnelikte çimlerin üzerinde bir elimde  biram diğer elimde sigaramla ‘Denize Doğru’yu dinlerken Kaş’ı düşündüm. En güzel zamanlarımı geçirdiğim o yerde aslında hep yalnız olduğum aklıma geldi. İmdadıma Zuhal’in Halka Açığı yetişti. Ben de ağladım halka açık. Ve ‘Sen Sorumlusun’u söylerken o bir yerlerde beni bekleyen adama , çoktan çakırkeyif olmuştum bile. Çok mutluydum, yanımdakilere sarılıp sarılıp bunu defalarca söyledim.

Müptezellikle alkoliklik arası bir yerlerdeyim artık. Ama mutluyum ve hayatımın hiç bir döneminde yaşamayı bu kadar istememiştim.   

Bu da hediyem olsun
http://www.ttnetmuzik.com.tr/ss/7162/94427