Mahsenimden

Bugün güneş koktu burnuma

Baharın kışkırtıcı aşifteliğini hissettim Şubatın 2'sinde

Çocukluğumdan beri mutsuzken sığındığım, mahsenimdeki o görüntü belirdi yine içime hemde kendi kendine

Yıllar geçtikçe daha da netleşen ve değerlenen o kare işte

Sakin bir bahar öğleden sonrası ve ben upuzun çimlerin üzerinde

Uzanmışım düpedüz

Yüzümde çizgi filmlerdeki gibi koca bir gülümseme

Şimdilerdeki yara gibi gülüşüme inat bir teşhircilikte

Ellerim taze ısınan etime tezat yeşil bir serinlikte

Tıpkı kalbim gibi

Serin, acelesiz ve dingin

Sanırım huzur bu

Arada bir ellerim burnumda

Taze çimen kokusu varlığımın yegane kanıtı

Yalnızım ama seçimim olan bir yalnızlık

Hem güneş var benimle flört eden

Batmak üzereyken yüzümü yalayıp geçen

Göz kapaklarımda bir karıncalanma ama gerçek bir karınca

Böyle pıtı pıtı, sürme hizasında nizami dolanan

Saygılı bir şekilde teslim ediyorum gözkapaklarımı ona

Gözyaşı pınarımdan aşağı doğru yürüyor kararlı adımlarla

Burun deliklerime yaklaştığında hanımefendiliğim tuzla buz oluyor

Koca bir hapşırıkla karınca havalanıyor

Uçuyor, ama öyle böyle değil

Burnumun ucuyla sınırlanmış gökyüzümde kayboluyor

Her seferinde daha uzun süre dayanıp, daha yükseklere uçuruyorum o karıncayı

Çünkü biliyorum gözü yükseklerde bu karıncanın

Benim mahsenimde saçlarım uzundur, baharın ılık rüzgarlarının hakkını versin diye

Ruhum alabildiğine dolgun bedenimse beni taşıyan binlerce çimene minnettar, işte o karınca kadar

Bu görüntü işte tamda bugün işe gelirken içimde ve burnumdaydı

Şanslıydım , tanrı benden makas aldı bugün…