3 Haziran 2010 Perşembe

Vah bana vahlar bana!

Vaymen yalan oldu. Çünkü gelmedi. Toplantı koymuşlar son dakika, gelmeye çalışcakmış ama nanay işte. Toplantısı 22:30da bitmiş, çıkınca aradı  'kusura bakmayın, yeni çıkıyorum çok yorgunum eve geçiyorum yemek yiyip yatıcam' diye.

Ulan o kadar da heyecanlıydım, son dakikaya kadar habire tazelenen rujumla bekledim. Millete çaktırmamaya çalışsam da, gıdıklı gıdıklı konuşsam da, içim tuzla buz oldu. Belki çok klişe gelcek size ama gerçekten neyi çok istersem kıçımda patlıyo. Gerçi bu kez kıç mesafesine bile geçemedik ya, neyse...

An itibariyle bi gelişme oldu, Vaymen mesaj attı. 'Bunu kaçırdım ama bir daha ki sefere kesin ne yapıp edip geleceğim' diye. O değil de vaymeni göreceğim diye içim dışıma çıkıyo lan şu Lunapark zamazingolarından. Bide dikkat ettim bugün hiçbir alet kesmedi beni. Adrenalin eşiğim yükselmiş heralde, heyecan yaşayacağım diye götü başı dağıtmayayım sonra.

 Hasılı ne kafaladım, ne de kafesleyebildim öküzcüm (yazar burdaki öküzle tüyleri diken diken olan değerli blogçu öküzü kastetmiştir) . Ha illa bi sıfat bulacaksak durumuma, ayar çekicem derken göt oldum diyebiliriz...











3 yorum:

TuTsİ dedi ki...

Her zaman hayat bekleneni vermez normaldir ama hala umut var


teketek romantik anlar yakın gibi işte daha ne az sabır

Joey Potter dedi ki...

Ya dur bakalım tek şansın bu değildi ya. Başka bir ortam yaratabilirsiniz pekala :D Aranmış, mesaj da çekilmiş umut var gibin. (sen ne anlarsın deme net başında ömrümüzü çürüttük :P)

sanitabant dedi ki...

teketek romantik anlar şu durumda çok uzak. Lunapark şartları elverdiğince romantizm yaşıyorum tutsicim:)

:)hee dimi biraz ilgi, önemseme, alakadar olma kırıntıları seziliyo gibi sanki joey